شاید شما هم تا به حال به این فکر کردهاید که چه تفاوتی بین کفش های دست دوخت و کفش معمولی وجود دارد. در این مقاله، بررسی کاملی از کفش های صنعتی و دست دوز آورده شده است.
کفش های صنعتی
کفش های صنعتی غالبا توسط ماشین آلات ساخته می شوند به این صورت که الگوی آنها توسط دستگاه برش داده میشود . این امر باعث میشود قسمت هایی از چرم که در برش مورد استفاده قرار نمیگیرند، بلااستفاده و اسراف شوند. برای جلوگیری از اسراف چرم، معمولا از چرمهای مصنوعی و فراوری شده استفاده میشود. چرم مصنوعی دوام کافی ندارد و در برابر سرما و گرما دچار ترک خوردگی میشود.
میتوان گفت فقط 95 درصد از کفش های چرمی صنعتی از چرم ساخته شدهاند و این ادعا فقط در مورد برندهای معروف چرم صادق است.
این مسئله زمانی مهم میشود که برای دوخت کفی و رویه کفش از موادی مانند فایبرگلاس و پلاستیک استفاده میشود. پلاستیک به خودی خود بد نیست حتی میتواند عایق خوبی در برابر باران و آب باشد اما از آنجایی که پای ما مدت زیادی داخل کفش میماند، کفش خوب کفشی است که منعطف با فرم پا باشد و از آنجایی که فایبرگلاس این انعطاف را ندارد باعث آسیب رسیدن به پاهای شما میشود.
اینجا اهمیت استفاده از کفش چرمی مشخص میشود. چرم به علت انعطافی که دارد مشکلی در فرم گیری به وجود نمیآورد و به علت دوامی که دارد میتواند کاربردی طولانی مدت داشته باشد.
تاریخچه کفش چرم
حدودا به پنج هزار سال پیش و به کشور مصر برمی گردد. در آن زمان نوع کفش نشان از طبقه اجتماعی و اقتصادی افراد داشت. شکل کفش ها در دوره های مختلف دستخوش تغییر می شد. صندل، کفش های رو باز، کفش های رو بسته، کفش های نوک تیز، کفش های نوک پهن، کفش های پاشنه دار و… تعدادی از کفش های مرسوم آن زمان بودند. در قرن چهارده میلادی چرم دباغی شده و پارچه پدیدار شدند و به همین علت قرن 14 را قرن آغاز مد می دانند. بین قرون 10 تا 19 شکل کفش ها تغییرات زیادی داشت؛ ولی بیشترین تغییر در قرن 18 میلادی بود که با پایان انقلاب کبیر فرانسه افراد به به دنبال برابری و تسائی حقوق زن و مرد بودند. به همین دلیل پاشنه از کفش های زنان حذف شد و همه کفش ها راحتی شدند.
کفش های دست دوز چرمی
در کفش های دست دوز، چرم در قسمت زیرین به کفش میخ میشود. برای این کار باید مطمئن باشید که چرم انعطاف کافی برای پوشاندن تمام قسمت های کفش را دارد. این کار در کفش های صنعتی توسط ماشین آلات روی کفش انجام میشود، مشکل این روش این است که برای منعطف شدن چرم 20 دقیقه آن را در آب نمک میخوابانند تا چرم نرم و منعطف شود. دستگاه فقط یک بار میتواند چرم را روی کفش بکشد و اگر این کار به درستی انجام نگیرد، سطح کفش یکنواخت نخواهد شد.
همچنین در روش دوخت دستی، کفش به طورطبیعی طی 3 روز خشک میشود این روش به آنها ماندگاری بیشتری میبخشد.
در روش دوخت دستی، چون تمام کارها به صورت اهسته و با نیروی انسانی صورت میگیرد، کنترل کیفیت، بیشتر رعایت میشود.
در کفش های تولید انبوه، از آنجایی که کل کارها با دستگاه و ماشینآلات ساخته میشود، پرداختن به ظرافتهای دستی کمتر دیده میشود اما کفشی که توسط نیروی انسانی تولید شود ظرافت و طرحهای جزئی بیشتری دارد.
یکی از بزرگترین مزایای کفش های دست دوز این است که شما میتوانید آنها را در سایز و طرح مورد نظر خود سفارش دهید و نیازی نیست زمان زیادی را صرف پیدا کردن کفش دلخواه خود بکنید.
انتخاب کفش و استایل شخصی، پرسنال برندینگ خاصی به شما میدهد و به مقام و اعتبار شما اضافه میکند. اما نمیشود نتیجه گرفت همیشه کفش های دست دوز بهتر از کفش های صنعتی هستند. انتخاب کفش تا حد زیادی به نوع استفاده شما دارد و شما باید بسته به نوع فعالیت و کاربردی که کفش ها برایتان دارند، کفش مناسب خود را انتخاب کنید.