نزدیک به 5000 سال پیش، تنها کشوری که توانست به ماهیت کفش و ساخت آن پی ببرد کشور مصر بود. البته در آن زمان به پوشینه پا معروف بود که به مرور زمان به کفش تبدیل گشت. نام خیلی از این پوشینه ها هنوز هم استفاده می شود، مانند سندلیوم که در حال حاضر به آن صندل می گویند.
در قرن 4 و 5 هجری میلادی امپراتوری روم به بیزانس منتقل شد. کم کم تفکرات مسیحی روی کفش ها تاثیر گذاشت چون مسیحی ها اعتقاد داشتند کفش باید کاملا پوشاننده باشد به همین دلیل کفش ها در مغرب زمین از حالت صندل به شکل روبسته درآمد.
نتیجه : اولین مدل ارائه شده، کفش صندل می باشد و دومین مدل هم به ترتیب اولویت کفش های روبسته نام دارد.
در قرن 10 و 12 میلادی، اروپایی ها در جریان جنگ های صلیبی از علم و دانش مسلمانان حتی برای کفشهای خود استفاده کردند.
در قرن 14 با پیشرفت صنایع، کم کم پارچه و چرم دباغی شده نازک وارد کفش سازی شد. بسیاری قرن چهاردهم را قرن آغاز مد می نامند.
اواخر قرن چهاردهم هم کفش های نوک تیز مد شد. مردم به هر زحمتی که بود پنج تا انگشتشان را در پنجه های نوک تیز می کردند تا ثابت شود چقدر با شخصیت هستند. شروع این مد از هلند بود؛ جایی که عذاب شست پا و پا درد را برای مردم قرن چهارده میلادی به ارمغان آورد.
نتیجه : اواخر قرن چهاردهم پیدایش کفشهای نوک تیز بود که میشه سومین مدل کفش نام گذاری کرد.
اواخر قرن 15 میلادی، وقتی کفش نوک تیز از مد افتاد، کفش نوک پهن مد شد؛ البته بیشتر در شمال اروپا ذهنها هر روز محصولات تازه تر و عجیبتری بیرون می داد. از نمونه های آن، کفشهای ونیزی بود که برای خانمها مد شد. این کفش ها، یک کفه تخت داشت که زیرش کاملا پر بود و ارتفاعش گاهی به شصت سانتی متر می رسید. از مشکل راه رفتن بگذریم، وزن این جور کفشها احتمالا خیلی زیاد بوده است مثل این که راه رفتن در آن سالها با مشقت و بلای بسیار همراه بوده است.
نتیجه : چهارمین مدل بعد از کفش های نوک تیز، کفش های نوک پهن و کفش های پاشنه بلند بطور مشترک می باشد.
در قرن هفدهم، این پاشنه های وحشتناک از کفش ها حذف شد و پاشنه های معقول تری به کفش های زنانه و مردانه اضافه شد. قرن هفدهم، در اروپا قرن آدم های پرافاده بود.
جامعه خیلی طبقاتی شده بود و همه می خواستند به هم فخر بفروشند و بهترین راهی که به ذهن مردم رسید، پوشیدن لباس های خاص بود. مردمی که اهل پز دادن بودند. کفش های پاشنه بلندی می پوشیدند که روی آن را با حریر بافته بودند. هر چه پاشنه بلندتر بود موقعیت آن فرد بالاتر می رفت مثل اینکه در آن زمان کسانی که از بالا به همه چیزهای اطراف نگاه می کردند، احساس قدرت بیشتری می کردند. در قرن هجدهم هم اوضاع همان طوری ماند و فقط شکل پاشنه ها تغییر کرد. به جای حریر هم از چرم رنگی استفاده کردند که به نظرشان بسیار زیبا بود. اما در همین قرن، اتفاق خیلی مهمی افتاد. سال 1792 مردم از دست پاشنه های بلند و کفش های حریر خسته شدند و بر ضد جامعه طبقاتی فرانسه انقلاب کردند.
انقلاب کبیر فرانسه نتایج خیلی مهمی داشت. بعد از آن، مردم که دیگر به دنبال تساوی و برابری بودند پاشنه های بلند را حذف کردند و همه کفش ها از نظر ارتفاع یک شکل شد. قرن نوزدهم، قرن همه گیر شدن مد بود.
نتیجه : پنجمین مدل هم کفشهای پاشنه کوتاه بود.
سال 1850 پوتین خیلی رواج پیدا کرد. گویا همه متوجه شدند که برای کار و فعالیت باید کفش های راحتی به پا داشته باشند.
نتیجه : ششمین مدل به ترتیب اولویت کفشهای پوتین می باشد.
سال 1914 ، همزمان با آغاز جنگ جهانی اول، کفش های راحتی اختراع شد. مطمئنا آدم ها نمی توانستند زیر بمب و باروت، بچه هایشان را بغل کنند و با کفش هایی که پاشنه بلندی داشت این طرف و آن طرف بروند. از سال 1910 هم که تجارت جهانی شکل گرفت و کشتی‌ها و هواپیماها محموله ها را از این سر دنیا به آن طرف می بردند، فرهنگ کفش دنیانیز درهم و برهم شد و کفش ها شکل بین المللی به خود گرفتند. از آن به بعدکفش هم داخل صنعت های دیگر شد. هنوز هم در خیلی از کشورها مردم به دلیل گرمی هوا، پابرهنه راه می روند، مثل هندی‌ها، بنگال‌ها یا مردم اوگاندا. کفش تاثیر زیادی از محیط اطرافش می گیرد. برای مثال کفش مردم آلاسکا به عربها فرق دارد حتی بعد از ظهور اسلام چون مسلمانان عقیده دارند پیش از ورو به مسجد باید کفش هایشان را در بیاورند. کفش هایی اختراع شد که دیواره پشت را نداشت. همین گیوه خودمان کفش بیار محکمی است که خیلی خنک استو پا از لای درزهایش به راحتی نفس می کشد مردم ژاپن هم با ساقه های برنج، برای خودشان کفش درست می کنند تا بتوانند موقع کار در مزرعه برنج راحت باشند.
نتیجه کلی : از همه مطالب فوق می توان گفت که پیدایش مدل ها در اثر نارضایتی مردم از مدلهای قبل بوده که باعث شده تا یک مدل جدیدی برای راحتی پا وارد بازار روز شود. حال با این طرز فکر ما به دنبال مدل هایی هستیم که امثال مثل من وشما در زمان های دور با اون علم و تجربه اندکی که داشتند را تجربه کرده و نارضایتی خود را در باره آن کفش بیان نموده اند و ما هم با این پیشرفت علمی که روز به روز هم که گسترده تر می شود باز هم به سراغ همان مدل های می رویم. یک بار وقتی به بازار کفش رفتید با دقت به تمام کفش های زنانه که تو بازار موجود است را نگاه کنید و می بینید که چرا زنان نسبت به مردان بیشتر از کفش های خود ناراضی هستند. به دلیل اینکه اولا رویه انتخاب شده از نوع مصنوعی می باشد زیرا اون زیبایی که میشه به اون چرم ها پیاده کرد نمیشه به روی چرم طبیعی استفاده نمود و از طرفی یک مورد از علت بوی پا هم همین عامل می باشد و ثانیا پنج انگشت پا در درون کفش به دلیل پنجه باریک بودن آن راحت نیستند که این دو عامل جزئی از خصوصیات یک کفش مطلوب می باشد.